1. Yıl...

Günaydın :)

Bugünün önemi çok büyük benim için...

Çünkü bugün ameliyat olalı tam 1 yıl oldu. 

Önceleri yadırgasam da karnımın orta yerindeki büyük ameliyat kesisiyle yaşamaya alışalı 1 yıl oldu.

Geçen yıl bugün şu saatlerde ameliyathaneye alınmıştım ve 09:30'da da ameliyata başlamışlar. Öğleden sonra 14:14'te de bitmiş.

Hatırlarsanız ameliyatımın 6. ayında da bir yazı yazmıştım. Bundan dolayı bugün o ayrıntılara girip sizleri sıkmak istemiyorum ;)



İLK GÜNLER

Ameliyat sonrası benim için hayli kötü geçmiş. Hem narkozun etkisi, hemde ameliyat kesisinin acısından dolayı 2 gün boyunca tam bir kabus yaşatmışım. 

Cerrahım Bilgi Bey ertesi gün yani 31 Mart cumartesi günü beni görmek için hastaneye gelmiş. Ameliyat hakkında uzun uzun bilgiler vermiş. Yaşanan aksilikler v.s. Uzun ve uğraştırıcı bir ameliyattı ama sonunda kazanan taraf biz olduk demiş. Büyük mutluluk ailem için :)  

İdrar sondamın artık çıkarılması gerektiğini ve yavaştan yavaştan kaldırıp yürütmelerini söylemiş. Ve hala yemek, içmek yasak serumlarla beslemeye devam..

...

Ameliyattan tam 2 gün sonra tamamen kendime gelmişim :/ 

2 Nisan Pazartesi sabahı Cerrahi Servisinin koridorunda zorla yürümeye çalışırken karşımda Cerrahımı gördüm. Asistanı Tülay hanımla beraber beni kontrole geliyordu. O ikisini gördüğüm anda birden dondum kaldım :) 

Yavaşça yanıma yaklaşıp; " Günaydın Dilek, naber? Bakıyorum sabah yürüyüşüne çıkmışız ne güzel. " dedi ve koluma girip odama kadar eşlik etti bana.

Durumumu ve gecemin nasıl geçtiğini sordu. Ağrımın olduğunu ve bağırsaklarımın artık çalışmaya başladığını ve çok fazlasıyla acıktığımı söyledim :)

" Biliyorum çok acıktın ama biraz daha bekleyelim bence.. " dedi ve " Akşama tekrar gelirim " diyerek gitti.

2 Nisan Pazartesi gün içersinde su gibi ishal olunca o akşam Tavuk Suyuna çorba ile oral beslenmeye başlayabiliriz artık dedi.

...

Kısacası ameliyat sonrası ilk günlerim hatta ilk haftam hastanede geçtiği için rahattım, kendimi güvende hissediyordum. Hemşireler, nöbetçi doktorlar bir seslenmeme bakıyorlardı.

Ama tam 1 hafta sonra eve çıkınca herşey değişmişti. Evime geldiğimde sanki bir başkası olarak giriyordum. Sanki yabancısıydım herşeyin.. Nedense bi duygusallık vardı ve dokunsalar ağlayacak durumdaydım.

...

1. Ay

Artık bambaşka bir insandım. Bu ameliyat beni fazlasıyla etkiledi. Fazlasıyla değiştirdi. Ama ilk günlere ve haftalara bakarak çok daha rahattım. 

Fakat tek başıma yatamıyor, tek başıma kalkamıyordum. Annemle aynı odalarda yatmak zorunda kalıyorduk bundan dolayı.. 

Bağırsağın daralan bölgesi çıkarıldığı için artık çok rahat boşaltım yapabiliyordum. Baharatsız ve acısız daha ziyade zeytinyağlı yiyecekler olmak üzere artık her istediğimi yiyebiliyordum gönül rahatlığıyla :) Bir tek simit yemem yasaktı. 

1,5 ay sonrasında; Patoloji Raporumu götürdüm cerrahıma ve sorunlu bölge çıkarılsada hastalığın bağırsağın diğer kısımlarında hala aktif halde olduğunu söyledi. Bu biraz can sıkıcıydı fakat yapacak birşey yok değil mi? ;)

Patoloji Raporumu götürdüğüm gün Cerrahımla fotoğraf çekindik :)  ve o gün öğrendim ki; cerrahım Bilgi Bey'de tam bir fotoğraf aşığıymış. Hem çekmeye hemde çektirmeye bayılırmış. :)

...

2. Ay

Herşey o kadar güzel gidiyor ki.. Hayatımda hiç bu kadar iyi olduğumu hatırlamıyorum. Ağrım yok, kabızlık sorunum yok, beslenme sorunum yok, uyku sorunum kalmadı. Hatta ameliyattan sonra akşamları erkenden uykum gelmeye başladı artık. :) Kısacası hayat bana güzel, bana özel. 

Babamın dayısının bana ameliyat sonrası hediye aldığı profesyonel fotoğraf makinemle fotoğraf çekmeye çıkıyoruz annemle :) AVM'lere gidiyoruz. Sürekli birşeyler yapma etme çabalarındayım. 


3. Ay 

3. Ay kontrolüm için yine cerrahım Bilgi Bey'e kontrole gittik. Ameliyat kesime baktı ve herşeyin yolunda gittiğini fıtıklaşma gibi birşey görünmediğini söyledi.

Fakat ameliyat kesisinde " Keloid " denen birşey oluşmuş. Bunun içinde Contractubex Jel verdi.

Onun haricinde antibiyotiğimi de artık bırakmam gerektiğini ve o çok özlediğim, daha yeni ameliyatlıyken ısrar kıyamet istediğim çıtır çıtır simitten de yiyebileceğimi ancaaaak sadece küçük bir parça yiyebileceğimi söyledi -şimdilik :)

Fotoğraf makinesinin ücretsiz özel fotoğraf kursuna başladık annemle.. Her hafta cumartesi günleri Etiler Akmerkez'in yanındaki Yalçınlar'da 4 saatlik bir derse katılıyoruz. 

Bu arada fotoğraf makinesini ve bu kursu bitanecik Melody'mden sakladım :) çünkü; makineyi güzelce kullanabilmeyi ve güzel resim çekebilmeyi öğrendikten sonra ona sürpriz yapacaktım. Ve düğünlerinde güzel güzel resimlerini çekecektim :))

...

4. Ay

Bu ay biraz sancım var ama normal olduğunu henüz iç dikişlerin tam olarak iyileşmediğini söylediler. 

Onun dışında herşey yolunda çok şükür.. Ameliyat sabahı çok korkuyordum hatta kaçma eğilimlerim bile olmuştur ama şimdi dönüp baktığımda; iyiki olmuşum bu ameliyatı diyorum. :)

27 Temmuz'da ameliyat sonrası ilk kolonoskopimi oldum. Ve Anastomoz hattının güzel bir şekilde iyileşme gösterdiğini söyledi Gastroenteroloğum. Ufak tefek pürüzler vardı, patoloji raporunda çıkanlar kolonoskopide de çıktı ama şimdilik önemli boyutta değil ilaç dozlarını artırıcaz dedi.

Onun dışında fotoğraf kursumuz devam ediyor :) çok güzel şeyler öğreniyoruz. Artık Melody ve Yogin'in düğünlerinde fotoğraf çekmek için sabırsızlanıyorum :))

...

6. Ay

Malesef ameliyat öncesi sorunum tekrarladı. Bağırsakta birkaç minik ülserler ve minimum daralma gözlendi. Hastalığın tekrar nüksettiğini söylediler. Dünyam başıma yıkıldı sanki :( henüz ameliyat olalı 1 yıl bile olmadı...

Ara arada olsa ağrılarım beni yatağa düşürecek şekildeler ve bulantılarım başladı. Ayrıca boşaltım sorunum var yine.

...

9. Ay

Sıvı diyetine döndük yine :( sürekli sıvı değil ama genel olarak bu şekilde beslenmemin benim sağlığım açısından daha önemli olduğunu söylediler.

6 ve 7 Aralık'ta ameliyat sonrası ilk defa acile başvurdum. Birisinde midemden, diğerinde bağırsağımdan dolayı...

...

11. Ay

28 Ocak 2013'te yapılan Enteroklizis çekiminde kesin olarak doğrulandı hastalığın nüksettiği...

Bağırsağın 20 cm.lik bir kısmında ara ara daralmalar, yapışma ve kolonda kalınlaşma olduğu söylendi. 

Moralimi bozmamaya çalışıyorum ama elimde değil ne yazık ki...

Ameliyat etmek istemediler. Öncelikle İmuran'ın dozunu artırdılar ve 75 mg.'a çıkardılar. Ayrıca ayda bir veya iki ayda bir serumla verilecek bir ilaca daha başlanacak. İmuran ile beraber Remicade'e başlanacak yani.. Hastalığı baskılamaya çalışacaklar böylelikle.

...

İyisiyle kötüsüyle 1. yılımı doldurdum. Evet, ameliyat oldum ve kısa bir süre sonra daralmam nüksetti malesef ama yinede ameliyat öncesindeki gibi çok şiddetli ağrılar, bulantılar çekmiyorum. Sadece kabızlığım çok oluyor onun içinde ilaç verildi. 

Bu hastalığın stresi asla sevmediğini öğrendim. Şu 1 yılda hayatımın resmen bir pamuk ipliğine bağlı olduğunu öğrendim. Sağlığımın herşeyden çok, çok daha değerli olduğunu öğrendim.

Chron; aslında kişiyi özel hayatından tamamen men eden bir hastalık değil, sadece atak zamanlarında dikkatli olmak gerekiyor o kadar. 

Bu süreç içersinde her zaman benim yanımda olan Anneme, Babama, Melody'me, Yogin'ime, Ömer'e, Yengeciğime, Şeyma'ya.. kısacası herkese çok teşekkür ederim. Güler yüzlerini eksik etmediler benden her zaman destek oldular bana.

Ve son olarak; Cerrahım Bilgi Bey'e sonsuz teşekkürler. Herhangi bir sorunum olduğunda veya acile başvurduğumda 7/24 kendisine ulaşmamı sağladığı için.. Ve güler yüzü, ilgisi ve samimiyeti için. 

Eskiden cerrahlardan çok korkardım ama artık onlarında korkulacak insanlar olmadıklarını öğrendim ;)

Çünkü şu anki hayatımı bir cerrahın sihirli parmaklarına borçluyum..!


Herkese sağlıklı bir yıl ve ömür diliyorum. Sevgiyle kalın :)


                                        Desire